Verslag 5 (21-11 - 25-11)

Het is vandaag 21 november. Inmiddels ben ik 6 dagen in Nederland geweest. Mijn moeder was jarig en ik was het cadeau, dat was een mooie verrassing. Ja, dan ga je dus vliegen om 10.35 uur vanaf Faro. Er zijn 4 incheckbalie's, je staat om 9.00 uur in de rij. Net als dat je bij de supermarkt meestal de verkeerde kassa kiest, stond ik bij de meest trage rij. Één uur, stukje voor stukje doorschuiven, hèhè, Coronacheck app laten zien, loopt u maar door. Op naar de bagage controle, weer een rij van 20 minuten, weer Coronacheck app hollen naar het vliegtuig. Ik moet de vlucht halen want om 18.00 uur wordt ik aan tafel verwacht in Onderdijk. De lampjes van "Final Call for Boarding" knipperen al en weer Coronacheck app 🙄, net op tijd plof ik neer op stoel 5C,🥵 fijn aan het gangpad zodat je de benen nog een beetje kunt strekken. Ready for take off✈️, op naar Schiphol.

Het waren een paar gezellige dagen, grijs en frisjes, dus ook weer fijn om terug te gaan naar man en hond. Online ingecheckt, dan mag je zo doorlopen naar de bagage controle. Jawel, mijn tas wordt eruitgehaald:" mag ik 'm even controleren, vraagt de man vriendelijk, waar gaat de reis naartoe?" Na enig wroeten worden de pakjes met hondenpoepzakjes uit mijn tas gehaald en even doorgelicht. Prima hoor mevrouw, wat netjes dat u de uitwerpselen van uw hond opruimt en een goeie reis.🇧🇫 Op naar gate 77D, helemaal achteraan op Schiphol, waar je kunt wachten in een soort van kelder op koude stenen banken, wat een armoedige toestand zeg op zo'n gigantisch vliegveld. Nou ja, geen oponthoud door inchecken, Coronacheck apps of enige controle dan ook, dat is dan weer het voordeel van een modern vliegveld. Ik ben weer veilig in Portugal aangekomen, Rinus enMoon weer blij en ik uiteraard ook.

We staan een paar dagen in Vila Real de Santo Antonio waar we met (schoon)zus Margriet en zwager Kees gezellig gaan eten, drinken en kletsen.

Inmiddels staan we in Tavira. We waren onderweg naar São Brás de Alportel waar we vanaf morgen een plek hadden gereserveerd en gingen hier even  kijken.  Toen we hier aankwamen zei Rinus:" jeetje, wat massaal zeg, en wat een campers, zullen we maar doorrijden?" Nee, we gaan het een nacht proberen, soms moet iets even wennen. Er rijdt net een camper weg van een mooie plek dus hebben we mazzel. Eigenlijk staan we nu zo mooi in Tavira, dat we besluiten om de reservering af te zeggen en voorlopig hier te blijven. Zo zie je maar weer, de plannen zijn zo weer veranderd, dat is ook het leuke van camperen.

We hebben een fijne plek met vrij uitzicht. Naast ons is een muurtje ingestort, daar hangt een rood wit lint, dus rechts krijgen we geen buren. Op het moment is er een graafmachine bezig, dat geeft wel wat lawaai, dat nemen we maar even voor lief. Met het Portugese tempo duurt het waarschijnlijk wel even voordat de muur weer is opgebouwd, we houden een ruime plek voorlopig. 

​​​​​

We kunnen lopend of fietsend onze boodschappen doen, wandelend naar het stadje en zien de zon opkomen en ondergaan. We denken nog steeds dat we hier nog wel even blijven.