Verslag 7 (3-2 t/m 26-2-2022)

Zo, we hebben de Algarve de rug toegekeerd. Als laatste hebben we nog 2 nachten in V.R. de San Antonio gestaan, wat niet voor herhaling vatbaar is deze tijd van het jaar. Wat was het daar vol en wat een nare sfeer hing daar. Mensen stallen alles wat ze bezitten zo breed mogelijk uit, camper, aanhanger, auto, alles achter elkaar, dan heb je een hele grote plaats voor jezelf, maar iemand anders kan er niet meer bij. Zo ontstaat er veel irritatie onder de camperaars, wat leidt tot schelden en tot bijna vechtpartijen aan toe. Voor ons is de lol er dan snel af, conclusie is snel getrokken, wegwezen maar🚒🚒.

We gaan naar Pereiro, 40 km noordwaarts, wat een verademing, rust en ruimte. De BBQ gaat voor het eerst deze reis in de brand, karbonade en spareribs erop en genieten van het weidse uitzicht hier. Het is heerlijk weer, 20 graden, zonnetje erbij, wie doet ons wat.

 Om een beeld te krijgen van deze omgeving heb ik een kort filmpje gemaakt, te zien als je het kopje video aanklikt. De bovenste twee filmpjes zijn van hier.

Hier in Pereiro is één kroegje waar je brood, eieren en wc papier kunt kopen. Aangezien onze eieren en het brood opwaren, fietst Rinus even naar het café. Een onvriendelijke dame wil hem niet begrijpen 🤔. Rinus vraagt om een brood, eerst in het Engels, waarbij ze haar schouders ophaalt. Daarna in het Portugees, Paõ, wat ze dan uiteraard begrijpt. Ja, dan volgen de eieren, toktoktok. Weer schouders omhoog totdat Rinus een gebakken ei nadoet, haha, ja hoor het kwartje valt. Hij komt terug met 6 verse eitjes in een plastic zakje en een oud brood😏, toch weer een beetje jammer.

Portugees brood

Morgen 9 februari gaan we weer een stukje verder omhoog, eens kijken waar we een nieuwe locatie gaan vinden.

We hebben weer een mooi plekje gevonden in Mertola aan de Guadiana.

Het verbaast ons wel dat het hier ook bijna vol staat. We gaan even lekker eten in het stadje, Rinus was dat nog tegoed voor zijn verjaardag.

Na 2 nachten Mertola nemen we, voor de 8ste keer, afscheid van Kees en Jenny. Ja, we komen elkaar iedere keer weer tegen, nemen afscheid wensen elkaar een goede reis en een paar dagen laten staan zij ook waar wij zijn, of andersom. Waarschijnlijk was het vandaag wel het laatste afscheid voor deze reis.

We staan nu in Mina São Domingos, met een prachtig uitzicht op het meer. Het is hier heerlijk rustig. Er was ons verteld dat het hele plein hier volstond maar dat valt alles mee. Zo zie je maar weer dat je niet alles moet geloven wat er wordt verteld in de camper wereld.

We hebben uitzicht op een groot huis waar de hanen kraaien en de kippen lekker scharrelen. We denken weer aan 11 jaar geleden, toen we hier ook waren en Moon een kip vermoorde. Hetzelfde vrouwtje loopt nog om dat huis in haar geruite schort en haar hoedje. Ze telt iedere avond nog steeds haar kippetjes. We houden Moon maar een beetje in de gaten, hoewel we denken dat ze niet meer zo 'kippig' is, op haar oude dag.

We genieten vandaag nog even van een prachtige zonsondergang, deze is wel heel erg mooi.

Morgen gaan we weer verder, eerst naar Serpa waar we weer een voorraad voedsel in gaan slaan en dan op naar het grootste stuwmeer van Europa, het Alqueva stuw. Daar kennen we nog wat mooie plekjes.

Waar het tot midden Portugal nog roze en wit zag van de amandelbloesems, zijn we vandaag overgegaan naar het geel van de Mimosa. Je ziet en ruikt hier overal mimosa, nog nooit zoveel gezien tijdens de terugreis.

We vieren vandaag de 12e verjaardag van Moon. De buurhonden komen langs en we gaan koekhappen, zakdoekje leggen en nog wat van die spelletjes. Na een vermoeiende middag brengen we ze weer naar huis met een zakje vol met kluifjes, het was gezellig 🍖🐾

19 februari 2022

We zijn alweer aardig opgeschoten en staan in Benquerenca. De groenteboer(in) kwam gisteren langs met haar kruiwagen. Ze verkoopt bladkool, eieren, honing en olijfolie. Eerst maar een doosje eieren gekocht en ook 5 liter olijfolie. Het moet wel lekkere olie zijn, we staan hier midden tussen de olijfbomen dus het komt vers van eigen pers. 

Het is weer even wennen aan de temperatuur, 6 graden en een dikke wind vanmorgen. Geen storm Eunice gelukkig, dan waren we waarschijnlijk wel omgewaaid. Maar wel aan de wandel ineen warme jas en oorwarmers.

Vannacht hadden we een Rafeiro do Alentejo ( Portugees hondenras) voor de deur. Hij vond ons waarschijnlijk erg aardig en dacht dat hij voor ons moest waken. Toen het éénmaal donker werd begon hij tegen iedere beweging en alle geluiden te grommen en te blaffen. Bij nader onderzoek blijkt dat dit ras daar heel goed in is, hij beschermt de dieren van de boerderij. Niet dat wij in een boerderij rondrijden, maar toch vond hij waarschijnlijk dat wij zijn kudde waren.  Dat hadden we dus de hele nacht. Rinus raakte er mee aan, stormde uit bed, pakte een stok en zou hem wel even wegsturen. Een paar tikken op zijn kont, maar de hond vond het alleen maar leuk. Hij sprong om Rinus heen alsof het een spelletje was. Gevolg was dat hij gewoon bleef waken en pas tegen de ochtend in slaap viel en wij uiteindelijk ook.💤💤.

Vandaag hebben we Portugal verlaten, het was een prachtige dag om wat kilometers te maken. Zon, weinig wind en een rustige weg, we zijn 30 km voorbij Salamanca en gaan morgen weer verder richting Frankrijk.

Vandaag weer een zonnige reisdag achter de rug, dat is toch wel fijn hoor, zo rijden in de zon over die grote rustige wegen van Spanje. We zijn in Briviesca en hebben het grootste gedeelte van Spanje er al opzitten.

Vandaag hadden we nog een rustige reisdag, we zijn tot Oñati gekomen. Dit is toch wel een favoriet op de heen- en terugreis. Het was nog een prachtige zonnige dag, dus nog even genieten. Helaas is er een boer met een giertank die een heerlijke odeur over zijn landerijen uitstroomt. De wind is precies onze kant op, dat is echt genieten hoor.

Morgen gaat het gas op de plank, we gaan richting Bordeaux en proberen over 5 dagen thuis te zijn.