Verslag 4 (8-10 tot 1-11)

Het is vandaag14 oktober, sinds gisteren zijn we in  Oñati (Spanje). We staan hier prachtig, het lijkt wel wat op Oostenrijk, we kijken uit op boerderijen, glooiend landschap met  hier en daar wat koeien. De nachten zijn koud, wat niet zo erg is, want dan kruipen we lekker onder de dekens. Tegen 11 uur 's morgens voel je de temperatuur oplopen en dan trekken we eerst een trui uit, dan een shirt, dan wordt de spijkerbroek verwisseld voor een korte broek en uiteindelijk zoeken we een plekje in de schaduw omdat het te heet is in de zon. 

We hadden voor ons doen de gang er even in gezet, je moet toch een keer die grens over. Dat had nog wel even wat voeten in de aarde want toen de afslag naar Lourdes in zicht kwam, moest ik Rinus wel tegenhouden. Als 'goed'🤔 katholiek zijnde was hij stellig in de overtuiging dat hij toch eens een bezoekje aan Lourdes moest brengen. Later bekende hij dat ie hoopte op een wonder, helaas geen 4 nieuwe banden.🙄

Vandaag rijden we naar Salinas de Ãnana. Hier zijn eeuwenoude zoutpannen te bewonderen. De zoutvlakten krijgen water uit 4 bronnen uit de omgeving die samenkomen in de vallei. Elke liter water heeft een zoutgehalte van 250 gram,wat veel meer is dan uit de Atlantische Oceaan. Het zout van Añana schijnt het beste zout van de wereld te zijn. Verschillende topkoks halen hier hun zout vandaan.

Het is een dorp met smalle straatjes en met flink hoogte verschil. Ik krijg het altijd 'Spaans' benauwd als we in zo'n dorp terecht komen, kunnen we er wel door, komen we niet klem te zitten, pffff. Eerst maar even parkeren en kijken waar de camperplaats is. Smal en naar beneden, Rinus rijdt de camper naar beneden en ik wandel er achteraan. We hadden blijkbaar een afslag te vroeg, je kunt namelijk ook om het dorp heenrijden. Dat doen we dan morgen maar als we hier weer vandaan gaan. 

We pakken de grote weg richting Torquemade, waar we nu staan. We noemen dit het plekje van de grote trekkers, wat rijden hier een immense landbouw voertuigen door het dorp. Altijd een fijne stop zo halverwege Spanje en we schieten lekker op naar Portugal. We willen bij Bragança in Noord Portugal beginnen, morgen of overmorgen zullen we daar wel zijn. Daarna doen we het weer rustig aan, anders zijn we zo in de Algarve en daar kunnen we nog lang genoeg vertoeven deze winter.

We zijn in Bragança, fijn om weer in Portugal te zijn. We plakken er nog een dagje aan vast en doen hier de ochtendwandeling. Helaas kan je hier geen enkele vlakke wandeling maken, dat brak ons alle drie, ook de hond, aardig op. We waren een beetje te ver van onze plek afgedwaald, liepen in de stad en dan ben je even de weg kwijt. Uiteindelijk vind je het wel weer, maar eerst weer omlaag en dan weer omhoog, 🥵, we zijn aardig uitgeteld. Morgen, dinsdag de 19e oktober gaan we weer een stukje verder, op zoek naar wat vlakkere paadjes.

We zijn in Alfândega da Fé en Rinus is hier helemaal in zijn element. We staan namelijk voor de Bombeiros (brandweer). Nu maar hopen dat ze niet vaak moeten uitrukken vannacht. Het lijkt een aardig stadje, maar het is een beetje te warm ( 28 Gr) om op onderzoek uit te gaan. Misschien dat het vanavond wat afkoelt.

Oh ja, we hadden ook nog een klein ongeval. Bij het wegrijden in Bragança stond Moon's waterbak nog buiten, het gaf een heel akelig geluid toen Rinus eroverheen reed. Eerst denk je, wat was dat😲, de bak is Total loss, maar er zijn ergere dingen.

Inmiddels is het alweer 24 oktober. Na drie nachten in Benquereça waar we bijpraten met Piet en Hiltje, fijn wandelen met de hond, in en uit de zon gaan omdat het vrij warm is, gaan we weer verder. In Benquereça is één winkeltje waar de basisproducten te koop zijn. Er komt een paar keer per week een mevrouw met haar kruiwagen om groenten en druiven te verkopen, maar toch moeten we weer even wat inslaan bij de Lidl. Dus vanmorgen weer 100 km naar het zuiden gezakt. Het is nog steeds zomers, ook de komende dagen ziet het er nog goed uit. 

We zijn nu in Vila Velha de Ródão, tussen de olijfbomen en bijna aan de Taag. Op zich een rustige plaats maar we staan naast een waterzuivering, helaas maakt deze nogal wat lawaai. Hopen dat we er ons vannacht niet aan gaan storen, maar net doen of het geluid er niet is, lijkt met de beste optie.

We hadden weinig last van de waterzuivering gelukkig en Rinus zegt dan:" Als je een rein geweten hebt, dan slaap je goed". Toch gaan we weer verder en stoppen in Evora Monte bij camping Alentejo. Dit is altijd een fijne stop, waar we ook weer eens uitgebreid onder de douche kunnen, heerlijk hoor.

Er komt een gigantische camper het terrein op rijden, het is een Concorde Centurion. Voor degene die het interessant vindt, de prijs is vanaf € 800.000,--, daar kan je toch een leuk huisje voor kopen hè. 

​​​​Nu staan we in Amieira aan een prachtig stukje stuwmeer, we genieten van het mooie uitzicht.

Na een rustige nacht in Amieira gaan we richting Ourique op zoek naar camping Serro da Bica waar Henk en Sonja overwinteren. We worden hartelijk ontvangen, krijgen een privé rondleiding over de camping, installeren ons en schuiven aan. Henk heeft 3 kilo spareribs gemarineerd, de BBQ gaat aan, wijntje en een biertje erbij, mmmm, lekker hoor.

Het werd een gezellige middag, nog even een borrel toe in het 'praathuis' en daarna naar bed.😴🛏️.

De volgende morgen gaan we weer verder, we hebben een camperplaats op het oog waar we misschien wel wat langer willen blijven de komende winter. Voordat deze plek vol staat gaan we maar eens oriënteren. We zijn echt heel enthousiast over deze plek in São Brás de Alportel. Op het terrein van 6 hectare is plaats voor 80 campers, hele ruime plekken in een oude olijfboomgaard, helemaal top, vinden wij. Ik denk dat we ons hier wel kunnen vermaken.

Vandaag (30oktober), windkracht 6, regen, regen, regen en 19 graden ook vannacht. We zijn echt tot de draad toe nat geregend, het leek wel een warme douche. Het blijft nog onstuimig vandaag en morgen, dus een mooie dag om wat te rommelen en dit verslag af te ronden.